Östaki borumuzu zedeleyenler

Şu hayatta herkesin sebepsizce sinir olduğu kelimeler ve kalıplar vardır. Ben burada şu şekilde herkesten ayrılıyorum: Bu tip kelimelere sinir oluşumun sebebini net olarak adlandıramasam da, onların beni sinir etme mekanikleri üzerinde belirli bir fikir sahibiyim. Ağırlıklı olarak kelime kökleri veya kelimeler arası ritm ve anlam ilişkisi ile ilgili. Ama tahmin edileceği üzere, bunu anlatmaya kalkmayacam. Örnek veriyorum direkt:

"hem nalına hem mıhına"

Bunu kullanan insandan ben uzak dururum. Tedirgin ve mesafeli davranırım. Türkü bar insanıdır bu büyük olasılıkla. "Dost" der sana durup dururken, "can kardeş" filan der. İstemem.

"sulusepken"

Bu kelimeyi kim ilk söylediyse, sakalıyla makalıyla lanet olsun ona. Sulusepkenmiş... zevzek.

"ezber bozan"

Bunu söyleyen de kerameti kendinden menkul bir biçimde "çok büyük tartışmacı" olur. Ya da onun arkadaşı öyledir, bu da onun dibinde kommensalizm balığı gibi yüzüyordur artıklardan beslenerek. Yaklaşmam bunlara da, elimin altında dikenli tel varsa etraflarını çeviririm.

Eşelesen daha çıkar ama, demin yemek geldi. O daha ilginç bundan.