Kişisel tarihçe öyle olmaz, böyle olur

Son birkaç yılda, uzun süredir sürdüregelmekte olduğum pek çok seriyi bozdum ("longest run" diyebilir ada basını bunlara). Şöyle sıralayayım sana:

1986: ilk dikiş (sağ kaşı açmış bulundum, ilkokul zamanı. dönemin konjönktürü öyle gerektirmiş ki açmışım. pişman değilim.)

2001: ilk iğne (sağ bilek lifini pörtletince ağrı kesici iğne vurdular dötten. daha önceki aşıları saymıyorum, onlar tam.)

2001: ilk bayılma (gitti bir run daha.)

2002: ilk röntgen filmi (sol diz liflerine bir şeyler yaptım. ekşi sözlük pazar liginde çıktığım ilk maçın 10. dakikası filan bu.)

2007: ilk ameliyat (çok büyük bir şey değil ama, narkozlu markozlu yine de. çok memnun kaldım.)

İşte bir anda çöküşe geçmek diye buna diyorlar. Sen bir sağlık yumağıyken, tut bu hale gel. Basit bir hesaplama yaptım, 2010 yılına kadar en az bir kemiğimi kırmış olacam. O da eğer o kadar yaşarsam.